Młode kobiety w nauce są również narażone na negatywne postawy społeczne, które wpływają na ich dostęp do edukacji.
Na przykład ubóstwo zmusza wiele rodzin do wybierania, które z dzieci posłać do szkoły. Gdy dokonuje się tego wyboru, dziewczęta często nie uczęszczają do szkoły ze względu na utrzymujące się przekonanie, że kształcenie dziewczynek ma mniejszą wartość niż kształcenie chłopców. Zamiast tego dziewczynki są wysyłane do pracy, zmuszane do pozostawania w domu i wykonywania obowiązków domowych lub wydawane są za mąż.
Ponadto w krajach o mocniej zakonserwowanych nierównościach, same kobiety częściej zgadzają się, że wykształcenie wyższe jest ważniejsze dla chłopców niż dla dziewcząt oraz, że mężczyźni mają większe prawa do pracy, gdy jest jej mało. Oznacza to, że dziewczęta borykają się z wieloma niekorzystnymi czynnikami i pozostają najdalej w tyle pod względem dostępu do edukacji i możliwości jej ukończenia. Spośród dziewcząt, które nie uczęszczają do szkoły podstawowej, 70% pochodzi z mniejszości etnicznych i innych grup wykluczonych.
W krajach rozwijających się prawdopodobieństwo, że dziewczęta wiejskie będą uczęszczać do szkoły jest dwukrotnie mniejsze niż w przypadku ich rówieśniczek z miast. Dzieje się tak dlatego, że na obszarach wiejskich częściej występują bariery społeczne i kulturowe (takie jak pomoc przy pracy w gospodarstwie i odległość), które powstrzymują dziewczęta przed pójściem do szkoły.