Ostatnio odbyło się spotkanie personelu projektu Tubakire z głównymi inżynierami okręgów, w których mają zostać zbudowane podjazdy dla szkół. Goście wysłuchali prelekcji oraz obejrzeli krótki film ukazujący trudności, z jakimi z powodu barier architektonicznych borykają się dzieci z niepełnosprawnością ruchową podczas pobytu w szkole.
Budujemy podjazdy dla szkół
Postanowili też w miarę możliwości wdrażać koncepcje zawarte w projekcie również w innych okręgach. Dobrze by było, żeby Tubakire był pierwszym krokiem w stronę zrównania szans osób z niepełnosprawnością fizyczną w społeczeństwie rwandyjskim nie tylko w szkole, ale też w innych dziedzinach życia. Zapraszam do obejrzenia zdjęć ze spotkania i nie tylko.
W Nygaysumbu już korzystają z podjazdów
W piątek zostały zakończone prace związane z budową podjazdów dla dzieci z niepełnosprawnością fizyczną w Szkole Podstawowej w Nygaysumbu. To bardzo ważny krok naprzód w zrównaniu szans na kształcenie dzieci z niepełnosprawnością ruchową w Rwandzie.
Prace trwały cztery dni. Zbudowano pięć podjazdów. Jeden z nich ułatwi kontaktowanie się dzieci z dyrektorem szkoły. Wcześniej wielokrotnie zdarzało się, że niepełnosprawni uczniowie nie byli w stanie wyrazić swojego zdania, poinformować o trudnościach i problemach, których doświadczają w szkole, czy załatwić spraw formalnych. Tych kilka stopni dzielących ich od gabinetu dyrektora było dla nich nie do pokonania, a często wstydzili sie poprosić koleżanki czy kolegów o pomoc. W rezultacie byli marginalizowani.
W następnym roku szkolnym – który tutaj zaczyna się w styczniu – dyrekcja szkoły spodziewa się większej ilości nowych uczniów z niepełnosprawnością ruchową właśnie dzięki zbudowanym podjazdom. Wreszcie szkoła została przystosowana do ich przyjęcia.
Podjazdy w szkole na wzgórzu
Prace budowlane posuwają się do przodu. W tym tygodniu w Szkole Podstawowej w Janjagiro, położonej na szczycie jednego z setek wzgórz okręgu Rwamagana, zbudowano sześć pojazdów dla dzieci z niepełnosprawnością fizyczną. Teraz ekipa budowlana przeniosła się do miejscowości Runyinya, gdzie czekały już kamienie i piasek dostarczone przez rodziców dzieci.
Poniżej zamieszczamy krótkie opinie uczniów ze szkoły w Janjagiro.
Aline Ingabire, 11 lat, kl. II
Jest zadowolona, gdy widzi gości odwiedzających szkołę, bo pomagają oni dzieciom niepełnosprawnym. Wie, że dzięki zbudowanym podjazdom uczniowie jeżdżący na wózkach inwalidzkich będą mogli samodzielnie dotrzeć do swojej klasy.
Fabrice Habiyaremye, 9 lat, kl. II
Cieszy się, widząc rezultaty robót. Jest pewny, że gdy rodzice dzieci z niepełnosprawnością ruchową zobaczą podjazdy, zachęcą innych rodziców z okolicy do skierowania swoich niepełnosprawnych pociech do tej szkoły.
Laurent Munyaneza, kl. VI
Uważa, że podjazdy to udogodnienie dla wszystkich, ponieważ wcześniej niektóre stopnie były tak wysokie, że dla każdego stanowiły przeszkodę. Chciałby, żeby podobne podjazdy dla dzieci z niepełnosprawnością ruchową zostały zainstalowane nie tylko przy wejściach do klas „pierwszaków”, ale w całej szkole.
– Jeśli znajdą się pieniądze, dobrze byłoby dostosować do potrzeb uczniów na wózkach inwalidzkich także drogę z domu do szkoły – dodał Laurent.
Problemy, przed jakimi stają szkoła, rodzice i dzieci w Rwandzie, być może z europejskiej perspektywy wydają się obce i odległe w czasie. Warto jednak spróbować je sobie wyobrazić i pomóc w ich rozwiązywaniu, na przykład przez wsparcie projektu Tubakire, a przez to docenić to, co się ma.
Woda, cement i praca na wagę złota – kolejne podjazdy dla szkół w budowie
Do wielu szkół, które uczestniczą w projekcie Tubakire, prowadzą wąskie, piaszczyste drogi, które wiją się po wzgórzach. Rodzice sami chętnie oferują pomoc przy budowie podjazdów dla uczniów z niepełnosprawnością fizyczną, dostarczają piasek i kamienie. Cement jest dla wielu towarem luksusowym – zakup dwóch worków to często równowartością miesięcznej pensji. Zdobycie wody też czasem stanowi wyzwanie – wiele szkół znajduje się na wzgórzach, gdzie dostęp do niej jest utrudniony. Pracownicy budowlani muszą wiele razy pokonywać dystans dzielący szkołę od najbliższego źródła wody – jeziora lub studni. W kraju, w którym o pracę jest trudno, projekty realizowane przez różnego rodzaju instytucje pomocowe dają szansę na zatrudnienie.
